// "Στιγμές" ~κείμενα από βιβλία του Μάρκου Σαριμανώλη
// ηχογράφηση: studio 522
// δημιουργία video: R /eC+
περιεχόμενα
0:27 ~ Σιωπηλά.
1:15 ~ Η στάχτη μιας ελπίδας.
1:50 ~ Οργίλη.
2:26 ~ Το δάκρυ.
2:37 ~ Ο εργάτης νους.
2:47 ~ Τα αυτονόητα.
3:04 ~ Αντιστρατηγικά σπιθοβολήματα.
3:34 ~ Μαγδαληνή.
3:58 ~ Στην αγορά της απληστίας.
4:10 ~ ...για τη ζωή.
4:32 ~ Δώσε μου τη σιωπή από μια ελπίδα {...}
4:53 ~ Στην αμμουδιά του Μπιναρός.
All Rights Reserved
-copyright © Markos Sarimanolis
// ΝΙΚΗΤΕΣ & ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ ~Μ.Σ. (από τη συλλογή "Φυγόδικοι")
ΝΙΚΗΤΕΣ & ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ ~ από τη συλλογή "Φυγόδικοι" (Αθήνα, 2019)
// ηχογράφηση: studio 522
// δημιουργία video: R /eC+
0:22 ~ Μπορεί να είναι ακόμα αυτές οι σελίδες το παλιό μας έρημο σπίτι, μπορεί να χτίκιασες, να μας λυπάσαι ή να γελάς, μα θέλουμε πάντα να θυμάσαι πως εδώ είναι κρυμμένη η μοναξιά, η μεγαλύτερη αρένα που αναμετράται με το μπόι της ψυχής η λήθη.
0:57 ~ Και άλλη φορά να μην γυρίσεις σε αυτές εδώ τις άγνωστες για εσένα αράδες αν πρώτα δεν τολμήσεις την πύλη της αρένας ΄κεινης - την πύλη της αρένας ΄κείνης άοπλος - την πύλη της αρένας ΄κείνης άοπλος να τη διαβείς...
1:28 ~ Της ήττας οι κανόνες θα σε δικάσουνε στο πέρασμα των χρόνων. Και αν ακόμα τη διαβείς και πεις "Κοιτάξτε με, εγώ θαρρώ ΄μαι ο μόνος νικητής και έχω το μπόι της ψυχής μου ίσο με τ΄ αψηλά τα θέμελα που συγκρατούν τα ουράνια παλάτια αυτού του κόσμου."
2:02 Σε παρακαλούμε, μείνε σκεπτικός κάπου μακριά, σ΄ ένα περιγιάλι απόκρυφο μιας άγνωστης Σελήνης. Να αναλύσεις τις αρχαίες ευχές που σε σημάδεψαν προτού κινήσεις για το άγνωστο και μακρινό ταξίδι του “εγώ” σου. Μόνο έτσι θα νιώσεις όταν λέμε "εμείς" τί εννοούμε.
2:34 ~ Έτσι θα νιώσεις γιατί του κρίνου το αίμα δένει με το αίμα το δικό μας. Μόνο έτσι θα νιώσεις τον πόνο που μας γεννάει και μας σκοτώνει από την εποχή αυτή που τείνει να ξεγελάει στο πέλαγο το έρμα των Ανθρώπων.
3:04 ~ Μόνο έτσι θα χαμηλώσεις το κεφάλι ταπεινά και θα διαβείς στ΄ αλώνια, στ΄ αλώνια τα ψηλά των λέξεων εργάτης να αλωνίσεις. Θα σε θαυμάσουμε με τη σιωπή μας. Θα λένε μόνο όσα ΄θε να πουν οι κοντυλιές μας στου Ήλιου τις χρυσές χορδές, στων άγριων άστρων τις αφώτιστες ριπές, στων απύθμενων ωκεανών τις άγουρες πεδιάδες.
3:42 ~ Και αν ποτέ αυτοί, εκείνοι, οι άλλοι, οι δικαστές, με βία θα μιλάνε τάχα για νικητές και για χαμένους, εσύ, εμείς, στη δουλειά μας, στο χρέος. Όταν εκείνοι πάλι θα μιλούν για νικητές εμείς να επουλώνουμε ήσυχα τον χαμένο χρόνο.
// Ορθή κρίση της πολιτικής ηθικής
κείμενο από το βιβλίο: "Ορθή κρίση της πολιτικής ηθικής" -δοκίμιο (Αθήνα, 2019)
// σειρά: "Στιγμές" (α΄)
// ηχογράφηση: studio 522
// δημιουργία video: R /eC+
Μόνοι είμαστε στα σύνορα της σκληρής, ωμής αλήθειας που γεννάει συστολικά χαμό. Μόνοι παραμένουμε μετέωροι στα σύνορα της κομψής ενθαλπίας του "φαίνεσθαι" και της απόκρυφης γοητείας του "δήθεν". Ενός "φαίνεσθαι" που εισπράττει ύπουλα εξουσίες εξαργυρώνοντας θεάσεις με ωμή βία, άσεμνα, με πόνο, και ενίοτε κερνάει καβάντζες με εντυπώσεις υποκρατικών συμβάσεων αναμισεμού και φθόνου.
Νέες Δηλώσεις και άντε πάλι τάχα με τον καιρό στα κόντρα, πάλι να μοιάζει τύχη πως ψάχνουν κάποιοι απόγονοι τα ρέστα τους στον πηγαιμό για την Ιθάκη να ρεφάρουν. Αυτοί στην τσόχα τους υπολογίζουν οτι η "μάνα" δεν χάνει ποτέ. Εμείς βιώνουμε τον τρόπο που μια μάνα χάνει μόνο το παιδί της. Η ζωή δεν είναι η ρέντα στο βαγόνι κάποιου εγκαταλελειμμένου τραίνου. Η ζωή είναι ταξίδι αέναο στις ράγες του ορατού και του αοράτου. Εμείς, στη γωνία ενός επαρχιακού σταθμού βαστάμε τα εισιτήρια και αναμένουμε στα ντεκ ανέμελοι τον συρμό της ευκαιρίας. Και απέναντι, σε μια αφίσα ασπρόμαυρη, διορισμένοι διώκτες της χαράς, υποταγμένοι κόλακες στην αυλή του υπερκέρδους ανασαίνουν νεκροζώντανοι υποσχέσεις.
Κομματιασμένοι, από ανάγκη καταλογίζουμε ασπόνδυλες ευθύνες στην ύπαρξη κάθε αυταπάτης. Τί έχουμε; Τί έχει απομείνει; Τί είναι εκείνο που αληθινά μας λείπει;
Έχουμε την ευγενή, ουτοπική πεποίθηση οτι μια μέρα οι Μοίρες στη χαρά μας θα γιορτάσουν. Μας έχει απομείνει η στάχτη μιας ελπίδας, της ελπίδας μας πως όλα κάποτε θ΄ αλλάξουν. Μα εκείνο που αληθινά μας λείπει δεν είναι η αδιαφορία της Νύχτας καθώς αρματωνόμαστε όνειρα πάντα ξημερώματα στα χαρακώματα της Τύχης.
Μας λείπει η πολιτική ηθική, μας λείπει η ατομική και η συλλογική ευθύνη, το όραμα αυτών που κυβερνούν, η πίστη και η θέληση να μονιάσουν, να μιλήσουν μεταξύ τους, να κοιτάξουν κατάματα τη σκληρή πραγματικότητα κι έπειτα να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά με έναν και μόνο κοινό σκοπό, να φροντίσουν τις πληγές του, ν΄ αναγεννήσουν αυτόν τον γερασμένο τόπο...
...
Η Ιστορία μας δίδαξε οτι οι Μοίρες συνήθως δεν γιορτάζουν.
Η ελπίδα τώρα γράφει ποιήματα.
Η Νύχτα συνεχώς εξαγοράζει νέους μισθοφόρους ουρανούς.
Η Τύχη έχασε και τα ρέστα της στο παιχνίδι σας με τις ζωές μας.
H ηθική με την πολιτική -έστω και αργά, δύναται να συμβαδίσουν; "Εφόσον η ηθική δεν συνάδει με τις προσδοκώμενες αποτιμήσεις των πολιτικών αξιώσεων, προφανώς μάνα και έχεις δίκιο όταν λες οτι η Ιστορία βασανίστηκε άγρια για να υπακούν οι μαθητές της..."
Με την ιεραρχία της προπαγάνδας ως συθέμελο παρακράτος, η εξουσία σίγουρη και ακέραιη προχωράει. Υπάρχει λόγος, γνωρίζουν, είναι αδιάφορη αξία αν ο Ήλιος θα φτάσει ως εδώ κάτω, γιατί και αν φτάσει μόνο σκιές θα φανερώσει. Και η κρίση μιας σκιάς, κρίση για εκείνους δεν λογάται, λογάται υπεραξία.
Η ζωή τίκτει κέρδη.
Ο χρόνος είναι η μοναξιά του πολύτιμου.
Ο θάνατος εξαργυρώνει πάθη, δεν πιστώνει ευαισθησίες...
______________________________
ΜΑΡΚΟΣ ΣΑΡΙΜΑΝΩΛΗΣ
κείμενο από το βιβλίο: "Ορθή κρίση της πολιτικής ηθικής" -δοκίμιο (Αθήνα, 2019)
All Rights Reserved
-copyright © Markos Sarimanolis
// ΓΥΜΝΟ ΠΗΛΟ, ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ
// ηχογράφηση: studio 522
// δημιουργία video: R /eC+
Αναθυμιέμαι αυτή τη γη,
ο δρόμος στάχυ,
κύμα αψηλό στην όχθη τ' ουρανού πεθαίνει
στον κάμπο πώς γεννιέται.
Αρπάζει στάρι και νερό
φτιάχνει φιλί από αλεύρι
και απ' ανέμους κλέβει την ψυχή
στο χώμα βρόχινη ευχή
γυμνό πηλό,
γυμνό πηλό παιδί της καταιγίδας.
Και ως που να γίνει η ανάμνηση ζωή,
μαρτύριο η πλίθρα,
φέρνει λιγνό ευώδιασμα στ' ανέμου θειάφι τη σκιά
φως στα κλειστά, φως στα κλειστά βιβλία.
Ας βουβαθούν λοιπόν τα χώματα,
ας βουβαθούν τα χρώματα,
ας βουβαθούν τα αρώματα και το αίμα ας πετρώσει.
Ας γίνει μνήμη η θάλασσα
και ποταμός, και ποταμός η ανάσα.
Μια καταιγίδα η λύπη της χαράς
και η ψυχή ικρίωμα αγαλμάτων.
Και οι δολοφόνοι ας καρτερούν,
ας καρτερούν μικρό παιδί, παιδί της καταιγίδας
πότε θα δουν μεσάνυχτα τον ήλιο οι διψασμένοι,
πότε καταμεσήμερο οι σκιές
τη μοίρα τους,
τη μοίρα τους στην άμμο θ' ανταμώσουν...
Εσύ θα είσαι αλλού και εγώ θα είμαι εκεί,
στη στάμνα το ασήμι,
στο περιβόλι ο υάκινθος,
στον στάβλο ο βαξεβάνης.
Στο μοιρολόι ο θάνατος θα παίρνει το συνάφι.
Δεν θα 'ναι οι τοίχοι ρημαδιό
μήτε δεσμά,
μήτε δεσμά θα κρένουν.
Και όπου σκιά
η αγράμπελη θα σκίζει την απόχη
και θ' ατενίζει η μοναξιά
το στάχυ και το κύμα.
Στην όχθη και στον κάμπο ευχή
ποτέ ξανά, ποτέ ξανά παζάρεμα
γυμνό πηλό,
γυμνό πηλό παιδί στα μερομήνια.
______________________________
ΜΑΡΚΟΣ ΣΑΡΙΜΑΝΩΛΗΣ
-από τη συλλογή "Ανάσες" (1η έκδοση 2018)
All Rights Reserved
-copyright © Markos Sarimanolis
// Σειρά «Χειρόγραφα» ~Ενότητα α΄
// μουσική: Kona M
// ηχογράφηση: studio 522
// δημιουργία video: R /eC+
0:10 ~χειρόγραφο από το μυθιστόρημα: "Ο θλιβερός μονόλογος της Τζάνετ Άτκισον" (2020)
0:46 ~χειρόγραφο από σημειώσεις του συγγραφέα (Κομοτηνή, 2 Νοεμβρίου 1998). Το κείμενο ενσωματώθηκε στο μυθιστόρημα “Εσθήρ” (2018), ISBN:978-618-84360-0-8
1:15 ~χειρόγραφο από το μυθιστόρημα: "Τρίτος Ειρηνικός" (2019), ISBN:978-618-5490-36-2
1:49 ~χειρόγραφο από τη συλλογή: "Αντιθέσεις, Κώδικες κ΄ Λαμαρίνες" (2016)
2:14 ~χειρόγραφο από το μυθιστόρημα: "Τα παιδιά της Μέδουσας" (2014)
2:32 ~Ανέκδοτο ποίημα από τη σελίδα του συγγραφέα στο Fb (δημοσίευση 21/08/2021)
3:12 ~από τις προσωπικές σημειώσεις του συγγραφέα
3:43 ~ανάρτηση του συγγραφέα σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης
4:06 ~τοποθέτηση του συγγραφέα περί ποίησης
4:26 ~χειρόγραφο από τη συλλογή "Ανάσες" (2018)
4:56 ~χειρόγραφο από το βιβλίο: "Λέξεις με επικουρικές συντάξεις" (25 μικρά πεζά σε ακολουθία ημερολογίου, 2021)
// Παρουσίαση χειρόγραφων από το μυθιστόρημα "ΤΡΙΤΟΣ ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ"
"ΤΡΙΤΟΣ ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ" -εκδόσεις Ζενίθ (2019), ISBN:978-618-5490-36-2
// Σειρά «Χειρόγραφα» ~Ενότητα α΄
// δημιουργία video: R /eC+
περιεχόμενα
0:09 ~ Άνισος ο αγώνας (Καλάβρυτα, 12/10/2003)
0:35 ~ Κάθε ψυχή ακολουθεί έναν δρόμο (Αργαλαστή, Φεβρουάριος 1999)
0:53 ~ Ο νόμος (Γιάλοβα, 4 Μαϊου 2006)
1:17 ~ Άνθρωπος (Πάργα, Αύγουστος 2007)
1:45 ~ Αν ήταν σε μια Χίμαιρα (Αθήνα, 12/10/2011)
2:14 ~ Η αγιότητα του μύθου
2:44 ~ Η πρέσα
3:14 ~ Τ αφεντικά
3:29 ~ Εγκώμιο
3:47 ~ Τα αποτελέσματα
4:33 ~ Διαιρέτης
4:45 ~ Επίλογος βιβλίου.
Σειρά «Αναγνώσεις» #79 -Ενότητα στ΄
Από το CD που συνοδεύει την ποιητική συλλογή :
εκδόσεις ΞΕΡΟΛΙΘΙΑ, ISBN: 978-960-931538-8
-α΄ έκδοση: Αθήνα, 2009
-β΄ έκδοση: Αθήνα, 2010
-γ΄έκδοση: Αθήνα, 2014
// μουσική: Kona M
// ηχογράφηση: studio 522
// δημιουργία video: R /eC+
[...] είμαστε όλοι παιδιά του Ήλιου
και μια ημέρα οι νεκροί θα μας τιμήσουν,
στην άκρη κάποιου μύθου
ένα στιχάκι θα γράψουν και για εμάς,
ο Όμηρος ίσως ή κάποιος μικρός Θεός.
Στην προβλήτα της Ιστορίας θα δέσουμε και εμείς
...ας είναι να γίνει με ειρήνη.
:||: μυθιστόρημα "ΤΡΙΤΟΣ ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ" (audiobook 1080p60 HD)
Περιεχόμενα -Σημειώσεις
// Πρόλογος του βιβλίου (σελ 15 & 16).
// Εισαγωγή: "Το ημερολόγιο του Anders Henrik" (σελ 17~31).
Ο Anders Henrik, εκείνος ο γέρος ναυτικός επιστρέφει στην Ονγιάρ, αναπολεί, οι θύμησες τον στοιχειώνουν, ζητάει απαντήσεις μα είναι αργά πια για εκείνον ...η ζωή είναι μια σύναξη, από αλήθεια, όνειρα και καταλύτες.
Καλό ταξίδι σε όσους διάλεξαν τη θάλασσα να ζήσουν. Καλή στεριά σε όσους φοβήθηκαν να φύγουν...
Περιεχόμενα -Σημειώσεις
// Κεφάλαιο 1 : "Το ψαροκαϊκο του Πορτογάλου RAMIRO ADORMENTADO" (μέρος Α΄, σελ.: 32-48)
Πορτιμάο, Φεβρουάριος 1967.
Ο Αρσελίνο καταφτάνει στο λιμάνι του Πορτιμάο. Ξεκινάει να δουλεύει μούτσος στο καϊκι του Ramiro Adormentado. Δεύτερος βοηθός ήταν ο Αγκοστίνο. Στον αρσανά γνωρίζει τον Χόρχε και τον Σίλβιο. Η θάλασσα τους παρέσυρε μακριά. Στην αρχή το ρεύμα τους τράβηξε κατά τον Νότο. Ύστερα το ψαροκαϊκο αμόλησε για τα καλά προς του Καντίθ τον άγριο κόλπο. Μετά μέρες στη θάλασσα συμφώνησαν: "Ζωή που βρίθει από φόβο, ζωή δεν λογάται. Θάνατος σαν το ταξίδι εκείνο, θάνατος δεν ήταν..."
_____________________
All Rights Reserved
-copyright © Markos Sarimanolis
"We set our soul on fire ..."
3 excerpts from a podcast for the author Markos Sarimanolis
// "Readings" Series ~Unit B'
~music: Kona M
~Record: studio 522
~video: R /eC
0:18 - "Our lives are ravines with trees. At their roots thoughts, dreams, passions. In their branches coiled snakes, nests of wild birds and raging wind." -Esther novel, ch.8 / p.167 (2018)
0:53 - "We set our soul on fire so that its fire can illuminate the darkness of our time. But when it will have nothing more to burn, the fire will go out and then what will truly be left will be the ashes of a hope, our hope that everything will one day change..." - The writing impasses of Agostino Pepe , short story (2019)
1:29 - "Illusion deceives the eyes, lies the heart, and truth the dreams." - novel Esther, ch.6 / p.123 (2018)
All Rights Reserved
-copyright © Markos Sarimanolis
// 3 αποσπάσματα από podcast του "μικρού ταξιδευτή"
// σειρά "Αναγνώσεις" ~Ενότητα Α΄
~music: Kona M
~Record: studio 522
~video: R /eC
0:12 - Λίγες οι αφηγήσεις της συγχώρεσης (από το μυθιστόρημα "Τα τελευταία γράμματα μιας ερωμένης του νεκρού ναύτη Joachim Inaccio", 2021)
0:55 - Η λησμονιά μιας ελεγείας (από το μυθιστόρημα "Το γραφείο του Ενρίκο Αντονιένεθ", 2017)
1:22 - Καθετί που ορίζει στη ζωή του ανθρώπου ένα τέλος (από το μυθιστόρημα "Τρίτος Ειρηνικός", 2019)
// Προβληματισμοί ~σειρά: "Στιγμές" (στ΄)
κείμενα από τα βιβλία:
"Συμπαντική" -δοκίμιο (Αθήνα, 2009)
"Ορθή κρίση της πολιτικής ηθικής" -δοκίμιο (Αθήνα, 2019)
// μουσική: Κona M
// ηχογράφηση: studio 522
// δημιουργία video: team R /eC+*
περιεχόμενα
0:15 ~ Το εμπόδιο της θετικότητας
0:28 ~ Η άρνηση της σημαντικότητας
0:38 ~ Το αναγκαίο της Δημιουργίας
2:35 ~ Οι απειρότητες των απειροτήτων του απείρου (για τη συλλογικότητα της ανταποδοτικής συναισθηματικής νοημοσύνης)
3:59 ~ Άνθρωπος (...για τον νέο Πολιτισμό των Ιδεών)
4:50 ~ Οι συμπαντικότητες του "όλον"
5:24 ~ Τα δεδομένα της συνέχειας στην ασυνέπεια του ατόπου
5:54 ~ Η πνευματικότητα της ειρήνης
6:23 ~ Ύλη, χρόνος, χώρος : ο ομομορφισμός της λήθης
6:47 ~ Το υπόλοιπο μιας ευκαιρίας.
// Σειρά «Αναγνώσεις» ~Ενότητα Α΄
4 αποσπάσματα από podcast του συγγραφέα Μάρκου Σαριμανώλη
Μουσική: Κona Μ
~Record: studio 522
~video: R /eC
περιεχόμενα
0:00 -Κατάληξη (Φυγόδικοι, 2019)
0:45 -Το αδιαίρετο της φρονιμότητας (Αντιθέσεις, Κώδικες κ΄ Λαμαρίνες, 2016)
1:16 -Η Γη των κεκτημένων (Ανάσες, 2018)
1:50 ...για την αναγωγή μιας νέας επιπόλαιης ευτυχίας
All Rights Reserved
-copyright © Markos Sarimanolis
Διαβάστε επίσης: Κείμενα
...«Έναν γέρο ναυτικό μην τον ρωτήσεις ποτέ δυο πράγματα: Τι χρώμα έχουν οι βιολέτες και αν αγάπησε ποτέ του. Θα γελάσει μέχρι δακρύων. Αν θέλεις ρώτησέ τον για τα παιδιά σου, θα σου απαντήσει με σοφία. Αν θέλεις ρώτησέ τον για τον ωκεανό, για τη θάλασσα, για τις γυναίκες που πληρώνονται για ν’ αγαπάνε. Ευτύς θα σου απαντήσει με ένα ποίημα του Νίκου Καββαδία…»
...Επέστρεφαν στη σκέψη του Αρσελίνο οι κουβέντες που έκαναν στη γέφυρα λίγο πριν χαθεί στο ατέλειωτο του χρόνου μονοπάτι ο γερασμένος καπετάνιος Ramiro Adormentado.
...«Όλοι λένε για εμάς τους ναυτικούς πως έχουμε κακόχρονο σημάδι χαραγμένο βαθιά μες στη ψυχή μας. Εγώ λέω ότι στο Πορτιμάο ζούνε δυό λογιών ανθρώποι: Εκείνοι που δεν μπαρκάρισαν ποτέ γιατί φοβήθηκαν της θάλασσας την πονηριά κι εκείνοι που μπαρκάρισαν γιατί φοβήθηκαν της στεριάς τους αλύτρωτους δαιμόνους. Τέτοιος είσαι και του λόγου σου. Δεν πρόλαβες να δεις τις Εσπερίδες να χορεύουν στις Αζόρες. Δεν πρόφτασες ν΄ ακούσεις τις Συμπληγάδες πώς συνθλίβουν το τραγούδι του νεκρού αδελφού.»
>>> διαβάστε το 1ο κεφάλαιο του βιβλίου
...Ο Αλφ έκλεισε τα μάτια. Του ήρθαν στο νου εικόνες από τη βομβαρδισμένη Βαρσοβία. Θυμήθηκε τα απόρρητα αρχεία, το τελευταίο βίντεο του Τζούλιεν Μπράιαν, τον Αργυρό Σταυρό, τη λαίλαπα του ναζισμού. Ξάφνου το Βερολίνο άλλαξε πρόσωπο. Κατάχαμα πεσμένο το πυρωμένο σίδερο. Μικρός, θανατηφόρος ουρανός και ο σύντροφος ήχος της βροχής, μια αναπνιά παλιάς ελπίδας φρόνιμης στο μέτρο που επιτρέπει η διάσταση της δύναμης του μέλλοντος αιώνος.
...- Και ένα δεμάτι υποσχέσεις αλλάζει χέρια από Ανατολή σε Δύση. Και ένα δεμάτι υποσχέσεις, αλλάζει χέρια από ανατολή σε δύση.
>>> διαβάστε το απόσπασμα από το μυθιστόρημα
...[...] Σε ένα λάκκο είχε εγκλωβιστεί ο ήλιος και αγωνιζόταν να πιαστεί από το κόκκινο ύφασμα που είχαν τυλίξει τη Γη της νύχτας οι αμαγάριστοι προπέτες. Έτρεχαν στον κόσμο οι φωνές. Οι ανυφάντρες των χρησμών δεν πρόφταιναν να κάμουν χερικό στην ευτυχία. Μόνο από κάποιες μικρές χαραμάδες αναβόσβηνε καμιά φορά η ελπίδα. Στα μπαρ του Πορ ντε Μπουκ, η Προβηγκία αναστέναζε ακόμα ηδονικά καθώς μεσήλικοι αστερισμοί, περισπωμένες θάλασσες ζητούσαν ν΄ ανταμώσουν. Γονάτιζαν κατάκοποι απ΄ τα πάθη τους, τη δούλεψη στα κάτεργα της νύχτας. Κυλούσε αργά η ώρα στις όχθες του αδιάβατου, με πλάνες παραισθήσεις και επιθυμίες που σιωπούν μόλις ξυπνήσει η μέρα. Μια Σκύλα και μια Χάρυβδη λικνίζονταν γυμνόστηθες στην πίστα. Λύτρωση υπόσχονταν και ας ψιθύριζαν τα μάτια τους πως για να ζήσει κάποιος μια φορά, χίλιες θε να πεθάνει.
Εσθήρ (μυθιστόρημα)
GIANCARLO (μυθιστόρημα)
Η άγνωστη φύση της Μυρσίνης (μυθιστόρημα)
κάθοδος (μυθιστόρημα)
Ομογονία (μυθιστόρημα)
Ο θλιβερός μονόλογος της Τζάνετ Άτκισον (μυθιστόρημα)
(μυθιστόρημα)
Τα παιδιά της Μέδουσας (μυθιστόρημα)
Τα συγγραφικά αδιέξοδα του Agostino Pepe
(αφήγημα)
Το γραφείο του Ενρίκο Αντονιένεθ
(μυθιστόρημα)
(αφήγημα)
θεατρικό έργο -κοινωνικό / φιλοσοφικό
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: Ιανουάριος 2017
ISBN: 978-618-81925-8-4
σελίδες: 60
διαστ.: 21 Χ 29,7
Το δράμα των αδελφών Μπόρεσκαϊντζ
θεατρικό έργο -κοινωνικό, αντιπολεμικό δράμα
σελίδες: 96
διαστ.: 21 Χ 29
HELLENIC DREAM
...ο σκοπός αγιάζει τα μέσα
θεατρικό έργο -κωμωδία
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: Οκτώβριος 2016
ISBN: 978-618-81925-7-7
σελίδες: 62
διαστ.: 21 Χ 29,7
θεατρικό έργο -κωμωδία
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: Οκτώβριος 2017
ISBN: 978-618-81925-9-1
σελίδες: 70
διαστ.: 21 Χ 29,7
[...] Το ρούμι κύλησε στις φλέβες μας,
τα υγρά σου μάτια μας ταξίδεψαν.
Ζείς;
Από το Πικέρμι ως το Βουκουρέστι
και από εκεί έως την Προύσα
σε έναν κόκκινο από το αίμα δρόμο
για την ελευθερία,
με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στο χέρι,
για τα δικαιώματά σου …
ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣ
-Στην άκρη του χαμένου, σελ. 30
...δείτε τον κατάλογο βιβλίων και στη σελίδα της βιβλιοnet / ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
στίχοι: Μάρκος Σαριμανώλης
μουσική: Νικήτας Βοστάνης
ερμηνεία: Μπάμπης Τσέρτος -Ειρήνη Τουμπάκη
ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥΜΠΑΚΗ
ΜΠΑΜΠΗΣ ΤΣΕΡΤΟΣ
...και πόσες αμέτρητες φορές δεν οδηγήθηκε σε αδιέξοδα η σκέψη μου όλα αυτά τα χρόνια; Πάντα έλεγα να γράψω ένα βιβλίο όπου όλοι οι ήρωες μου θα με δικάζουν για τα λάθη και τις παραλείψεις μου. Αυτοκριτική. Ξεχασμένη μα πολύτιμη και αναγκαία... "Τα συγγραφικά αδιέξοδα του Agostino Pepe". Αντιστροφή ρόλων...
“Πυρπολούμε την ψυχή μας για να φωτίσει τάχα η φωτιά της τα σκοτάδια του καιρού μας. Μα όταν δεν θα έχει τι παραπάνω να κάψει, η φωτιά θα σβήσει και τότε αυτό που θα έχει απομείνει αληθινά, θα είναι η στάχτη μιας ελπίδας, της ελπίδας μας πως όλα κάποτε θ΄ αλλάξουν...”