Δυο στράτες νύχτα Ομόνοια και Βάθη

τσιγάρα σέρτικα βαρύς συλλογισμός

γυρίζουν στο μυαλό μου χίλια λάθη

κι ο ίδιος πάντα ανοιχτός λογαριασμός.

Με πλήγωνε η ζωή μου έως τώρα

παράπονο στο στήθος μου κρυφό

δεν ξέρω πότε πέρασε η ώρα

δεν ξέρω τώρα πια πού περπατώ.

Δυο στράτες νύχτα Ομόνοια Θησείο

μοιάζω διαβάτης που τον ξέχασε ο Θεός

πίσω απ’ το τζάμι να κοιτάζω μες στο κρύο

ένα τζουκ μποξ γεμάτο χρώματα και φως.