~ κείμενα ~
...«Έναν γέρο ναυτικό μην τον ρωτήσεις ποτέ δυο πράγματα: Τι χρώμα έχουν οι βιολέτες και αν αγάπησε ποτέ του. Θα γελάσει μέχρι δακρύων. Αν θέλεις ρώτησέ τον για τα παιδιά σου, θα σου απαντήσει με σοφία. Αν θέλεις ρώτησέ τον για τον ωκεανό, για τη θάλασσα, για τις γυναίκες που πληρώνονται για ν’ αγαπάνε. Ευτύς θα σου απαντήσει με ένα ποίημα του Νίκου Καββαδία…»
...Επέστρεφαν στη σκέψη του Αρσελίνο οι κουβέντες που έκαναν στη γέφυρα λίγο πριν χαθεί στο ατέλειωτο του χρόνου μονοπάτι ο γερασμένος καπετάνιος Ramiro Adormentado.
...«Όλοι λένε για εμάς τους ναυτικούς πως έχουμε κακόχρονο σημάδι χαραγμένο βαθιά μες στη ψυχή μας. Εγώ λέω ότι στο Πορτιμάο ζούνε δυό λογιών ανθρώποι: Εκείνοι που δεν μπαρκάρισαν ποτέ γιατί φοβήθηκαν της θάλασσας την πονηριά κι εκείνοι που μπαρκάρισαν γιατί φοβήθηκαν της στεριάς τους αλύτρωτους δαιμόνους. Τέτοιος είσαι και του λόγου σου. Δεν πρόλαβες να δεις τις Εσπερίδες να χορεύουν στις Αζόρες. Δεν πρόφτασες ν΄ ακούσεις τις Συμπληγάδες πώς συνθλίβουν το τραγούδι του νεκρού αδελφού.»
>>> διαβάστε το 1ο κεφάλαιο του βιβλίου
...Ο Αλφ έκλεισε τα μάτια. Του ήρθαν στο νου εικόνες από τη βομβαρδισμένη Βαρσοβία. Θυμήθηκε τα απόρρητα αρχεία, το τελευταίο βίντεο του Τζούλιεν Μπράιαν, τον Αργυρό Σταυρό, τη λαίλαπα του ναζισμού. Ξάφνου το Βερολίνο άλλαξε πρόσωπο. Κατάχαμα πεσμένο το πυρωμένο σίδερο. Μικρός, θανατηφόρος ουρανός και ο σύντροφος ήχος της βροχής, μια αναπνιά παλιάς ελπίδας φρόνιμης στο μέτρο που επιτρέπει η διάσταση της δύναμης του μέλλοντος αιώνος.
...- Και ένα δεμάτι υποσχέσεις αλλάζει χέρια από Ανατολή σε Δύση. Και ένα δεμάτι υποσχέσεις, αλλάζει χέρια από ανατολή σε δύση.
>>> διαβάστε το απόσπασμα από το μυθιστόρημα
...[...] Σε ένα λάκκο είχε εγκλωβιστεί ο ήλιος και αγωνιζόταν να πιαστεί από το κόκκινο ύφασμα που είχαν τυλίξει τη Γη της νύχτας οι αμαγάριστοι προπέτες. Έτρεχαν στον κόσμο οι φωνές. Οι ανυφάντρες των χρησμών δεν πρόφταιναν να κάμουν χερικό στην ευτυχία. Μόνο από κάποιες μικρές χαραμάδες αναβόσβηνε καμιά φορά η ελπίδα. Στα μπαρ του Πορ ντε Μπουκ, η Προβηγκία αναστέναζε ακόμα ηδονικά καθώς μεσήλικοι αστερισμοί, περισπωμένες θάλασσες ζητούσαν ν΄ ανταμώσουν. Γονάτιζαν κατάκοποι απ΄ τα πάθη τους, τη δούλεψη στα κάτεργα της νύχτας. Κυλούσε αργά η ώρα στις όχθες του αδιάβατου, με πλάνες παραισθήσεις και επιθυμίες που σιωπούν μόλις ξυπνήσει η μέρα. Μια Σκύλα και μια Χάρυβδη λικνίζονταν γυμνόστηθες στην πίστα. Λύτρωση υπόσχονταν και ας ψιθύριζαν τα μάτια τους πως για να ζήσει κάποιος μια φορά, χίλιες θε να πεθάνει.
/ Πεζογραφία
Εσθήρ (μυθιστόρημα)
GIANCARLO (μυθιστόρημα)
Η άγνωστη φύση της Μυρσίνης (μυθιστόρημα)
κάθοδος (μυθιστόρημα)
Ομογονία (μυθιστόρημα)
Ο θλιβερός μονόλογος της Τζάνετ Άτκισον (μυθιστόρημα)
(μυθιστόρημα)
Τα παιδιά της Μέδουσας (μυθιστόρημα)
Τα συγγραφικά αδιέξοδα του Agostino Pepe
(αφήγημα)
Το γραφείο του Ενρίκο Αντονιένεθ
(μυθιστόρημα)
(αφήγημα)
/ Θέατρο
θεατρικό έργο -κοινωνικό / φιλοσοφικό
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: Ιανουάριος 2017
ISBN: 978-618-81925-8-4
σελίδες: 60
διαστ.: 21 Χ 29,7
Το δράμα των αδελφών Μπόρεσκαϊντζ
θεατρικό έργο -κοινωνικό, αντιπολεμικό δράμα
σελίδες: 96
διαστ.: 21 Χ 29
HELLENIC DREAM
...ο σκοπός αγιάζει τα μέσα
θεατρικό έργο -κωμωδία
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: Οκτώβριος 2016
ISBN: 978-618-81925-7-7
σελίδες: 62
διαστ.: 21 Χ 29,7
θεατρικό έργο -κωμωδία
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: Οκτώβριος 2017
ISBN: 978-618-81925-9-1
σελίδες: 70
διαστ.: 21 Χ 29,7
/ Ποίηση -Σκέψεις
[...] Το ρούμι κύλησε στις φλέβες μας,
τα υγρά σου μάτια μας ταξίδεψαν.
Ζείς;
Από το Πικέρμι ως το Βουκουρέστι
και από εκεί έως την Προύσα
σε έναν κόκκινο από το αίμα δρόμο
για την ελευθερία,
με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στο χέρι,
για τα δικαιώματά σου …
ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣ
-Στην άκρη του χαμένου, σελ. 30
...δείτε τον κατάλογο βιβλίων και στη σελίδα της βιβλιοnet / ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
/ Δισκογραφία
στίχοι: Μάρκος Σαριμανώλης
μουσική: Νικήτας Βοστάνης
ερμηνεία: Μπάμπης Τσέρτος -Ειρήνη Τουμπάκη
ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥΜΠΑΚΗ
ΜΠΑΜΠΗΣ ΤΣΕΡΤΟΣ
...και πόσες αμέτρητες φορές δεν οδηγήθηκε σε αδιέξοδα η σκέψη μου όλα αυτά τα χρόνια; Πάντα έλεγα να γράψω ένα βιβλίο όπου όλοι οι ήρωες μου θα με δικάζουν για τα λάθη και τις παραλείψεις μου. Αυτοκριτική. Ξεχασμένη μα πολύτιμη και αναγκαία... "Τα συγγραφικά αδιέξοδα του Agostino Pepe". Αντιστροφή ρόλων...
“Πυρπολούμε την ψυχή μας για να φωτίσει τάχα η φωτιά της τα σκοτάδια του καιρού μας. Μα όταν δεν θα έχει τι παραπάνω να κάψει, η φωτιά θα σβήσει και τότε αυτό που θα έχει απομείνει αληθινά, θα είναι η στάχτη μιας ελπίδας, της ελπίδας μας πως όλα κάποτε θ΄ αλλάξουν...”